Θεατρικό παιχνίδι και παράδοση γραμματικών φαινομένων.

Μεταξύ χασμουρητών ανακατωσούρας και σούσουρου μέσα στην τάξη, κυρίως λόγω βαρεμάρας, οι διδάσκοντες έχουν έναν απρόσμενο σύμμαχο που αξίζει να χρησιμοποιήσουν. Το θέατρο. Είναι γνωστό το πόσο δυσανασχετούν τα παιδιά όταν έρχεται η ώρα για ένα βαρύ κεφάλαιο γραμματικής. Τι θα γινόταν όμως αν κάναμε τη γραμματική παιχνίδι, αν την κάναμε θέατρο;

Λέγοντας θέατρο εννοώ ακριβώς αυτό που ακούγεται, δηλαδή την διανομή ρόλων σε ένα σενάριο που φυσικά θα εξυπηρετεί τις ανάγκες του μαθήματος και θα έχει προετοιμαστεί κατάλληλα από το συγγραφέα- σκηνοθέτη- δάσκαλο.

Ως παράδειγμα θα φέρω το σενάριο που χρησιμοποίησα σε μία τάξη επιπέδου Β' Senior προσπαθώντας να δείξω τις διαφορές μεταξύ του Simple Past και Past Continuous, με τίτλο ''A story in a Bar''. Αφού πρώτα παραδόθηκε το γραμματικό κεφάλαιο και τονίσθηκαν οι διαφορές μεταξύ των χρόνων (σε γενικές γραμμές πως ο Continuous περιγράφει εικόνες στο παρελθόν[περιγραφή], ενώ ο Simple δράση- κίνηση στο παρελθόν [αφήγηση]) οι πρωταγωνιστές τοποθετήθηκαν στις θέσεις τους στο Bar και ο αφηγητής άρχισε να αφηγείται την ιστορία περιγράφοντας το χώρο του Bar (δημιουργώντας στους ακροατές μία νοητική εικόνα) σε Past Continuous με φράσεις όπως ''George was sitting and talking with his friends. They were drinking a juice and they were dancing....''. Στη συνέχεια οι πρωταγωνιστές άρχισαν να ένεργούν και να κινούνται μέσα στο Bar περνώντας σε αφήγηση- κίνηση και Simple Past χρησιμοποιώντας φράσεις όπως ''Suddenly George stood up and walked to the bathroom....'' Την ίδια στιγμή οι μαθητές ενεργούσαν παράλληλα με την αφήγηση.

Τα αποτελέσματα αυτού του παιχνιδιού ήταν πολλαπλώς ευεργετικά. Πρώτον, τα παιδιά πολύ εύκολα κατανόησαν αυτό που έπρεπε να κατανοήσουν. Δεύτερον, κατά τη διάρκεια των μετέπειτα ασκήσεων και επαναλήψεων αρκούσε η αναφορά στον τίτλο του θεατρικού για να ξαναθυμηθούν το φαινόμενο και να μπορούν να το χρησιμοποιήσουν στην πράξη!!! Τρίτον, το παιχνίδι ήταν ιδιαίτερα διασκεδαστικό για τα παιδιά αλλά και για εμένα που το καταδιασκέδασα. Τέταρτον, η διανομή πρωταγωνιστικών ρόλων σε παιδιά χαμηλών τόνων αυξάνει την αυτοπεποίθησή τους και τους κάνει δημοφιλέστερους στην τάξη, κάτι που κάθε παιδί χρειάζεται.

Και κάποιοι περιορισμοί: 1) Καλό είναι η όλη διαδικασία να μην ξεπερνά τα 15 λεπτά γιατί σιγά σιγά το ευχάριστο κλίμα μπορεί να αποπροσανατολίσει τα παιδιά από το διδακτικό στόχο. 2) Ο δάσκαλος, καλό είναι, να μοιράζει κυκλικά τους ρόλους ώστε κανένα παιδί να μη μείνει παραπονεμένο 3) Αν κάποιο παιδί δε θέλει να λάβει μέρος δε χρειάζεται να επιμείνουμε γιατί μετά από 2- 3 θεατρικά παιχνίδια, ως δια μαγείας, θα το ζητήσει μόνο του!!!!

Φυσικά το θεατρικό παιχνίδι μπορεί να προσαρμοστεί σε πολλά, αν όχι σε όλα, τα γραμματικά φαινόμενα αρκεί ο δάσκαλος να προετοιμάσει με πολλή φαντασία το κατάλληλο σενάριο για το κατάλληλο θέμα. Καλή διασκέδαση.....